
Zweten in Bosnië

Vitello tonnato, barbie-ijs en André Hazes
..HOEWEL WE DE KOFFIE NIET AANRADEN ;)
Bosnië heeft zoveel te zien! In de laatste week dat we in Bosnië waren hebben we veel gereisd. Van schiereiland Scit naar de hoofdstad Sarajevo en van Jajce naar Una National Park. Ging niet allemaal zonder slag of stoot..
Vrijheid blijheid
Het leek ons niet handig met 40 graden in Sarajevo te lopen dus wijzigden we onze plannen en gingen we eerst via een prachtige route door Jablanica naar het schiereiland Scit. Het voordeel als je nergens aan vast zit! Op de weg erheen kwamen we een standje tegen die hele gebakken kippen verkocht. Je rook het al van een afstand en als je mama ergens blij mee wilt maken..
De vrouw van de camping onthaalde ons met bier en bleef maar kletsen. Wel in het Bosnisch dus veel konden we er niet van verstaan maar ze deed het wel heel overtuigend haha. Superlief is ze. En de plek? Heel idyllisch waar je naar de bergen kijkt en ze gespiegeld ziet in het meer 'Lake Rama'. Ongelooflijk! ..en nee, dat kwam niet door het bier ;)
Hier 2 daagjes gebleven, gezwommen, in de bloedhitte lopend opzoek gegaan naar ijs, Roel ons hysterisch knipperde achterlicht gefixt en genoten van alle vergezichten.
Tito's bunker
Op de weg naar Sarajevo zijn we gestopt bij de bunker van Tito. Wauw, wat een gebouw met ondergrondse tunnels en voorzieningen is dit zeg! En dat hebben ze een hele tijd geheim kunnen houden. Bizar. Gebouwd om de Joegoslavische president Josip Broz Tito en tot 350 leden van zijn binnenste cirkel te beschermen in het geval van een atoomconflict. De structuur van de bunker bestaat uit woonwijken, vergaderruimten, kantoren, strategische planningsruimten en andere gebieden. De bunker bleef een staatsgeheim tot na het uiteenvallen van Joegoslavië in de jaren negentig. We deden een 1,5 uur durende tour en zodra de guide iets had vertelt (in het Engels) kwam Owen standaard met de vraag: wat zei zeeee? Haha, lekker nieuwsgierig..zo leuk!
Van bramenstruik naar bramenbuik
Een boodschappen-stop gemaakt waar Owen en Maddie helemaal happy waren want: “Deze karretjes had ik echt gemist de hele dag” aldus Owen over de kleine kinder-boodschappenkarretjes. Camping Sarajevo was ook top qua locatie en er bleek een bramenstruik te zijn bij de speeltuin. Owen kwam met een vol bakje terug, Maddie met een volle buik (en paarse vlekken op haar nieuwe jurk..). Omdat ze er zoveel geplukt hadden vonden we het wel zo netjes uit te gaan delen op de camping. Dit werd gewaardeerd. Ze kregen er zelfs snoepjes voor terug haha. Sowieso is dat wel een ding hier, waar we ook komen en waar we ook gaan, bij attracties, wachtend op een bus of bij een supermarkt: de kids krijgen constant snoepjes, koekjes en drinken. Naast alle knuffels en aaien over de bol. Iedereen is zo zachtaardig..wat kunnen we daar nog veel van leren. Omdat we veel hadden gegeten hebben we het 's avonds maar gehouden bij ‘het regenboog-diner’ (tomaatjes, paprika, komkommer, broodjes, meloen, perziken).
Maddie 2 jaar!
En dat slaan we natuurlijk niet over! De camperplek versierd met ballonnen, slingers en kadootjes. Gezellig taart uitgedeeld op de camping en vervolgens kreeg Maddie nog een mega chocoladereep van de eigenaresse, van Italiaanse mensen nog een grote bellenblaas en van Poolse kampeerders chocoladecakejes. Te lief allemaal!
Sarajevo
Hoewel Roel niet fit was besloten we toch met een taxi naar Sarajevo te gaan maar gezien die niet kwam opdagen was de eigenaresse zo aardig ons naar het station te brengen. Om bij het perron te komen moest je eerst over een andere rails lopen..zou in NL natuurlijk not done zijn ;). Kwartiertje met de trein en we bevonden ons meteen tussen de hoge gebouwen waarin nog veel kogelgaten zaten. Bizar om te zien. We besloten eerst even te lunchen, leuk plekje gevonden waar Owen en Maddie hun eigen tafel en stoeltje (en trampoline) hadden. Helemaal top! Daarna wat rondgestruind in de straten van Sarajevo, nog een shoppingmall ingegaan en toen bij het optical museum beland. Superleuk om te doen met de kids. Foto’s gemaakt van en met alles wat te maken heeft met optisch bedrog, Owen lag in een scheur (Maddie sliep in de kinderwagen).
Oog in oog met een vliegend verkeersbord
Nadat Owen en Maddie de bramenstruik leeg hadden gegeten gingen we door naar Jajce. Waarvan we nog steeds niet weten hoe uit te spreken..”Djees?" “Djeezie” “Jakkee”..we hebben anderen gehoord die het Jantje noemden. Ach ja, we reden weer een mooie route met 50 tinten groen onderweg..Bosjes donkergroene dennenbomen naast felgroene andere bomen. Prachtig! Grappig was dat sommige huizen ook allerlei gekleurde molentjes in de tuin hadden staan. Toch beetje klein Nederland zo ;). Enige mindere was dat we op de snelweg reden en er ineens een verkeersbord op ons af kwam vliegen. Degene voor ons ontweek hem net, toen zagen wij hem ineens en kwam deze - na goede ontwijkpoging van Roel - onder de camper. Je bent toch een stuk minder wendbaar met zo’n 7,5 meter bakbeest..Toch even gestopt naast de snelweg en zo op het oog zag het er nog prima uit. Toch naarmate we verder reden hoorden we een gek geluid. We stopten bij een garage en vroegen of degene even kon luisteren naar het geluid. We werden verder gestuurd naar een garage ‘die grotere auto’s deed’. Vanuit daar werden we weer doorgestuurd en toen nog 1 keer. We kwamen wel uit bij de perfecte guy met de meest zwarte roet-werkhanden ever. Hij wist het meteen en pakte spulletjes om de uitlaat weer vast te lassen. Wilde er niks voor hebben maar dat accepteerden we uiteraard niet. We waren weer good to go!
Reismoe
Bij Jajce de fiets gepakt en gaan kijken bij de bekende huisjes en watervalletjes. Mooi om te zien! Toen door naar de camperplek waar we in de tuin van een restaurantje staan midden tussen de fruitbomen. De afstanden die we rijden zijn 2 a 3 uur en de kids worden daar - logischerwijs - ook moe van. Naast dat ik nu niet fit was, Roel het even zat was en de kids het hoogtepunt van vervelendheid (is bij deze een woord) hadden bereikt + we zagen dat het slecht weer werd op de bedachte route (Slovenië) waren we voor het eerst echt even reismoe. Ok. Deze dagen zitten er tussen. Maar het komt nu ff niet uit ;).
Wat gaan we dan doen? We willen sowieso de zon achterna maar ‘moeten’ ook weer binnen 2 weken thuis zijn. We besluiten naar Una National Park te rijden en daar gewoon de camper wild te parkeren, we zien wel!
Wildkamperen in Una National Park
We staan op een plek met voor onze deur houten kleine huisjes met bankjes en een tafeltje. Omdat we dichtbij de Martin Brod watervallen zitten gaan we er op de fiets heen. Mijn benen voelen als pap dus gelukkig is Roel daar die me af en toe een berg opduwt. De rest loop ik gewoon met de fiets omhoog.. Daarna heeft Roel gekookt, hebben de kids met papa nog de Macarena gedanst en zijn we vroeg gaan slapen (Roel wat later..Owen luisterde nog steeds niet en wilde niet slapen).
Herpakt!
Dan sta je oog in oog met zo'n geweldig natuurfenomeen: de Strbacki Buk watervallen. We reden op sommige plekken echt door de bush waar het asfalt dan ook abrupt op hield en overging in een..tsja..’robuustere’ weg. Maar wauw deze watervallen zijn prachtig zeg!! Via een lange brug bekeken we de watervallen van verschillende punten en op ieder punt weer zag de waterval er nog mooier uit!
Gelukkig waren we op tijd gegaan want op de weg terug stond er een dikke file op de smalle weggetjes. Met ingeklapte spiegels reden we vlak langs het prikkeldraad en de paaltjes.. onze tegenliggers vielen soms bijna van de weg (gelukkig was er geen ravijn ;D).
Bosnie en Herzegovina, daar moet je geweest zijn..
..is onze mening. Ieder land blijft ons telkens weer verrassen en er is zoveel te ontdekken in de Balkan. De plekken die we in Bosnië hebben gezien zijn zo indrukwekkend, soms denk je dat je niet meer overtroffen kan worden maar het tegendeel blijkt dan. Op de plekken waar wij geweest zijn draait het ook allemaal niet om geld of beter zijn dan.., het verbaasd me dat - toch ook gezien de geschiedenis hier - men er alles aan doet om het de ander maar zo prettig mogelijk te maken. De mensen zijn zacht, de natuur is rauw en het eten is - ook hier weer - fantastisch. Bosnië en Herzegovina: Hvala!
En nu verder?
Dat verandert met de dag ;). Over 2 weekjes zijn we alweer thuis en we merken dat we soms al met 1 been in NL staan. Dat is niet erg en genieten hier ook zeker nog maar het plan om nog zoveel te willen zien in Slovenië lijkt een no go te worden. We zien en doen zoveel dat je soms niks meer opneemt en dat zou afbreuk doen aan de reis. De kans is groot dat we het dus de laatste 2 weken even heeeeel sloooowww doeeeeennnn....
ONZE TIPS
Hadden wij niet gedaan en net geluk (anders moet je 3 uur wachten..)
- Wil je niet alle watervallen bezoeken (want het zijn er veel) kies dan sowieso voor de Strbacki Buk watervallen en laat Martin Brod achterwege..
- Maak keuzes. Je kan niet alles zien en doen als dit afbreuk doet aan wat je nog opneemt. We zijn geen spons ;).