Sirtaki, tzatziki, genieti
Het ‘on-ontdekte’ Albanie
..JUIST: DIE KWAM NIET.
We boekten wat meer dagen op de camping om te wachten op onze kentekenplaat. Die dagen bestonden simpelweg uit wasjes draaien, samen meloen-wodje getraind (oefeningen met een meloen dus), chillen, nieuwe mensen leren kennen en uiteraard lekker eten. Owen ook nog even met zijn klas gebeld. Dit was heel leuk, alle kindjes zaten klaar en hadden wat vragen. Owen beantwoordde al vragen en wij hoorden de verhalen over alle wiebeltanden aan, zo grappig.
Toen we de mededeling kregen dat onze kentekenplaat pas 20 juni (!) werd opgestuurd (het was op dat moment 08-06) was het direct inpakken en wegwezen.
Op naar Meteora en haar kloosters!
O zo slecht voorbereid..
As Dutch as we are: op de fiets naar de kloosters. Een pittig fietsklimmetje heen met de kids achterop waar held Roel zelfs nog Sharon mee hielp duwen. De fietsen geparkeerd en daar begon het pad door de bossen omhoog. Owen heeft een behoorlijk stuk zelf gelopen (ook omdat hij een bloemetje met een kevertje erop vasthield en die liet hij wel even alles zien) maar we eindigden toch al snel met de kids op ons nek. De snikhete tocht omhoog geklommen en na het pad nog 300 traptreden en daar waren we, bij de entree. Shit. Geen cash bij ons.
Wel hadden we lange kleding meegenomen omdat dat gewenst wordt daar te dragen en de man achter de kassa gebaarde ons maar snel door te lopen. Fjoew. Aardige monnik. Geluksmomentje.
Natuurlijk genoten van de bizar mooie uitzichten daarboven. Nog even ons water bijgevuld (hadden ook maar 1 fles mee) en wat rondgelopen. Op de terugweg weer allebei een kind op de nek, lolly erin en gaan met die banaan!
Voor het eerst dat we het echt jammer vonden een camping te verlaten. Zulke leuke mensen hier ontmoet, samen gechiled bij het zwembad met gitaarspel van Ward en de kids hele dagen geravot met elkaar in de zandbak. En de Griekse mensen zijn zo ontzettend aardig, maar deze mensen van de camping stijgen daar nog boven uit.
De moeke van de camping kent alle geneeswijzen van bloemen, planten, kruiden etc. en brengt iedere keer weer een nieuwe kruid of iets anders mee wat we moeten proeven. Ze kwam zelfs aanzetten met eigengemaakte tzatziki die we bij de bbq konden gebruiken. Was overigens goddelijk! En ’s avonds had ze ergens een tv vandaan getoverd zodat Roel en anderen de Champions League finale konden zien. Tsja, het voetbal gaat hier ook gewoon door ;). De - hoofdzakelijk - mannen werden nog in de watten gelegd met popcorn, nootjes en chipjes. Ongelooflijk.
De volgende dag kregen we flinke zak laurier ("This is very expensive in The Netherlands so please take it") mee, een potje eigengemaakte marmelade, oregano en veel knuffels. En uiteraard werd de kids nog wat snoep toegestopt.
En naast alle verwennerij hebben we ons ogen uitgekeken hoe mooi Griekenland is. Niet alleen de stranden maar ook de bergen en rest van de (kleurige) natuur. Niet te vergeten wat er ook allemaal - in goede staat - bewaard is gebleven qua historie. Kortom, Griekenland: Ευχαριστώ και αντίο! ..oftewel: Efcharistó kai antío (bedankt en tot ziens!)
Tot zover...
We krijgen vaker de vraag: wat missen jullie nu? En natuurlijk missen we vrienden, familie en het sporten maar aan de andere kant hebben we een heel huis aan spullen staan en leven nu uit een camper met een x aantal shirts, broeken en speelgoed...en daar redden we het eigenlijk makkelijk mee.
Nee. Dit is nu geen aanbod om onze spullen van thuis te verkopen ;) maar hoe cliché het klinkt: als je elkaar hebt, heb je al snel genoeg. Oeh wat zoetsappig. Maar zo ervaren we het wel, ook al is het niet altijd rozengeur & maneschijn en heb je hier gewoon ook soms zeurende kinderen, wilt de een niet lopen en de ander gaat gewoon midden op straat zitten omdat ze geen zin meer heeft. Of willen ze niet eten terwijl je veel moeite doet, willen ze niet slapen als je zelf kapotmoe bent en ga zo maar door. Over het algemeen zijn het engeltjes hoor maar soms….. ben je opzoek naar het behang :).
Over de helft..
Dagen en data vergeten we hier echt maar iemand zei ons: "oh dan zijn jullie al op de helft". Oh. Oei. Dat klinkt ineens alsof we gaan aftellen. En daar zijn we echt nog niet mee bezig. Eerst op naar het volgende avontuur: Albanië!
P.s. volg je ons ook al op Instagram? Daar posten we meer foto's en video's mocht je het leuk vinden!
ONZE TIPS
- Wil je de kids even op mute zetten? Geef ze een lolly.
- Zorg voor goede schoenen met profiel als je een hike doet. Schoenen van de Primark voldoen niet echt lekker..
- Bezoek Meteora en haar kloosters en overnacht op camping Meteora Garden. Er gaan bussen naar de kloosters of je kan zelf met de auto gaan. De fiets kan ook als je van een uitdaging houdt ;)
5 Comments
Mooi weer al je verhalen en dat wij weer zo mogen mee genieten. Ik denk dat jullie op deze reis een onderlinge band smeden die niet meer stuk te krijgen is. Veel plezier samen weer en op naar het volgende verhaal.
Hai Avontuviertjes, wat heerlijk weer om alle foto’s en verhalen te zien. Wat beleven jullie veel en de kids nemen deze ervaringen ook mee, ze leren veel. Dikke knuffel van oma Cullie😘
Lieverds
Wat fantastisch om dit weer te lezen en wat schattig, dat Owen met zijn klasgenootjes heeft gebeld.
Veel liefs ikke!!!!
Wat geweldig allemaal!! Ik volg jullie op de voet hoor. En ondanks jullie het sporten missen zag ik toch verdomd strakke billen op de foto sjonnie!!😉❤️
Geniet er nog heel veel van. Jullie hebben nog 63.00 minuten te gaan…..
💋
Wow wat een plekken komen jullie zeg!! Die kloosters zijn echt een ervaring op zich volgens mij, WOW!!
We zitten nu best wel een beetje dichtbij, maar toch ook niet haha. Noëmy en Jayson vonden dat jullie makkelijk ff langs konden komen, dusseehhhh… haha.
Absolute legends zijn jullie, herinneringen voor het leven, unieke ervaringen en een mindset waar je altijd van zult blijven genieten. Hopelijk blijven jullie dat doen!! Enjoy en dikke knuffel uit Kroatië (L)(L)